Po co to Poczobutowi?

19 stycznia w Grodnie zginął 43-letni dziennikarz oraz poeta Juri Gumieniuk. On spadł z dziewiątego piętra akademika w pobliżu domu, w którym mieszkał z matką.

Podczas gdy wszyscy znajomi Gumieniuka myśleli jak to się stało, tylko jeden «dziennikarz» myśliał, jak po raz kolejny zreklamować swoje imię w internecie. Będąc nie pierwszym człowiekiem, który dowiedział się o śmierci poeta tylko Poczobut wymyślił szybko umieścić to na swojej stronie w Facebooku. Oczywiście, Poczobut wiedział, że wieść o śmierci poety będzie bardzo popularna na wielu stronach informacyjnych, i to samo miejsce zajmie i jego imie «jako pierwszego kto zgłosił». Dalej było sporo dyskusji o przyczynach śmierci, ale najważniejsze dla Poczobuta – stwierdzić swoje pierwszeństwo.

Faktycznie nie mając jakiejkolwiek sensownej informacji, nawet nie mając kontaktu z matką zmarłego Poczobut od pierszego dnia szerzył swoje spekulacje (Iness Todryk, nazwisko której także wiele kto zna w internecie, choć by porozmawiała z ludźmi z miejsca zdarzenia). Nie tak dawno temu, Poczobuta mało interesowały problemy Gumieniuka, takie jak brak u niego pracy, proces sądowy z rodziną z powodu domu. On nie zwracał uwagi na Gumieniuka, który «czuwał» pod sądem w czasie rozpatrywania sprawy karnej Poczobuta w 2011 roku, który był i na związkowym Zjazde pod koniec 2012 roku, na wielu innych imprezach.

Ale w takiej chwili Poczobut o nim wspomina, aktywnie dąży dostać się w obiektywy kamer na pogrzebie. Teraz Poczobutowi opłaca się być przyjacielem Gumieniuka, ekspertem w jego życiu, znawcą jego wierszów. Tylko to poparcie jest nie na czasie… Potrzebna wcześniej dłoń nie została wyciągnięta w prawidłowym momencie ani przez Poczobuta, ani przez innych «kolegów».

Fałszywa ważność oraz pozerstwa Poczobuta pojawiają się niemal we wszystkim, co on robi. On dąży pokazać znaczenie na obszarze informacyjnym jednak zapomina o tych, kto jest obok niego, o przyjaciółach, rodzinie. O tych, komu ważne poparcie w obecnej chwili.